Nie porzucę marzenia, pomimo niepowodzenia.

Burda numer  11/2011

Najpierw było sobie nieśmiałe marzenie

„Własnoręcznie uszyta, zimowa spódnica, z grubego materiału”

Następnie była wizyta w sh gdzie wywalczyłam J piękny materiał bardzo gruba welurowa zasłona, w kolorze brudnego różu

Bez ściemy mierzyłam się 3 razy. Byłam zdziwiona a nawet bardzo zdziwiona kiedy okazało się iż moje całe ciało mieści się w rozmiarach od 36 do 42 no ale cóż. Wybrałam rozmiar 42, mając na uwadze bardzo grube rajstopy które w zimie planuję nosić.

Wykrój odrysowałam, poszło gładko.

Materiał pocięłam, też poszło gładko (pomijając małego czarnego kociego bandytę, ale i jemu dałam radę)

Rozpoczęłam szycie, poszło szybko i nadspodziewanie gładko.

Zgrozą powiało kiedy nadeszła chwila wszywania krytego zamka. Jednak dzięki odnalezieniu pomocnej dłoni, i to nie jednej J (pozdrawiam) udało się.

http://intensywniekreatywna.blogspot.com/2011/09/zamek-byskawicznie-skryty.html

http://lolajoo.blogspot.com/2012/05/wszywanie-krytego-zamka-do-sukienki-z.html

Zachęcona małym sukcesem, mierzę spódnicę iii …

… iii istna katastrofa, okazuje się, że jest za duża około 11 cm …

Chwilowa załamka…

….ale ale ja mam jeszcze mamę, skoro nie dla mnie to dla niej.  Niestety okazało się iż  mamie brakuje dołowienie 2 cm żeby leżała idealnie.

Zobaczcie same ewidentnie widać marszczenia, zbyt opięta.

Wnioski:

- Czytałam, że podobno Burda ma dziwne rozmiary, teraz już na własnej skórze przekonałam się że to prawda.

- Następnym razem gdy zdecyduję się na Burdowy  wykrój uszyję najpierw próbkę z jakiegoś starego materiału, żeby nie było mi szkoda potem pięknej tkaniny

Postanowienie

 Nie porzucę marzenia o zimowej ciepłej spódnicy.